کد مطلب:150314 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:185
ملاک شناخت حق و باطل، موجب رهائی از پوچی
السلاعم علیك یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائك، علیك منی سلام الله ابدا ما بقیت و بقی اللیل و النهار و لا جعله الله آخر العهد منی لزیارتكم.
این حقیقت را می دانیم كه نهضت اباعبدالله علیه السلام دارای گوهرهای ارزشمندی است كه باید تلاش كنیم، آرام آرام، آنها را به دست آوریم و این معنای همان مطلب قبلی است كه نهضت اباعبدالله علیه السلام بطن ها و بطونی دارد، و یاران اباعبدالله علیه السلام هم متوجه این موضوع بودند، و همین كشف و شهودی كه یاران اباعبدالله علیه السلام نسبت به نهضت حضرت داشتند كمك كرد تا نهضت حسینی به خوبی و درستی واقع شود. آنچه مقدمتا خدمت عزیزان عرض می كنم و تأكید هم دارم این است كه بالاخره باید تلاش كرد تا به وسع خودمان به گوهرها و بطون كربلا دست پیدا كنیم و این كار شدنی است البته نیازی به نوری دارد مثل نوری كه شما به عنوان مثال در سخنان شهید مطهری (ره) می بینید، نگاه شهید مطهری (ره) به نهضت كربلا با نگاه بعضی ها به این نهضت خیلی متفاوت است.
اصحاب كربلا خودشان نورانیتی نسبت به كربلا دارند كه به خوبی می فهمند
كربلا یك حادثه استثنایی است و فهمیدند اینجاست كه باید استثنایی شد به قول بزرگان ما، كربلا نمایش بزرگ سبقت های اخلاقی است. نباید از این موضوع به صورت ساده گذشت، مگر می شود اینها را نادیده گرفت؟ اصحاب كربلا فهمیده بودند كه یك حادثه استثنایی به دست اینها در حال واقع شدن است، و این هم به خاطر نور حسین علیه السلام و ولایت حسین علیه السلام كه می دانستند با مدد حسین علیه السلام این كار را می شود به انجام رساند. و این را هم می دانیم كه مشكلات حل ناشدنی به مدد و كمك یك انسان معصوم و با توسل به این ذوات مقدس حل می شود و به انجام می رسد و تقریبا همه شما در طول زندگی تان این موضوع را تجربه كرده اید كه گاهی در مورد حل یك مشكل، با یك حالت ناامیدی نسبت به امكانات خودتان روبرو می شوید ولی با توسل به ائمه اطهار آن مشكل حل شده است. حضرت اباعبدالله علیه السلام چیزی را متوجه است كه اصحاب كربلا هم آن را می فهمند كه در چه كاری وارد شده اند و تأثیر آن تأثیری در گستره هستی است. همان چیزی كه امروز من و شما تلاش می كنیم تا ذره ای از آنچه را كه اباعبدالله علیه السلام برای ما گذاشته است بفهمیم، و تلاش امیدواركننده ای هم انجام می دهیم چرا كه خبری هست و باید آن خبر را دریافت كرد. آن هم نه خبری كه با حواس و اندیشه عادی دریافت شده باشد، نه! باید ابعاد عمیق تر ادراك و شعور خود را به صحنه بیاوریم و این كار همت عالی می طلبد، یعنی: الصلا،ای باده خواران، الصلا [1] آیا دقت كرده اید، بعضی از افراد چیزهایی به دست آورده اند كه با یك الفبای دیگری زندگی می كنند، به خصوص من این را در فاطمه زهراء سلام الله علیها حس می كنم، یك چیزی در دنیای فاطمه سلام الله علیها وجود دارد كه خاصیت های خاص خود را دارد و خود ائمه «سلام الله علیهم» آن را كشف كرده بودند. یك چیزی هایی هم به همان معنا در مقام اباعبدالله علیه السلام وجود دارد كه دریافت آن با خواندن كتاب و درس و مدرسه نیست، یك تلاش روحانی می خواهد.
در این جلسات متعددی كه گذراندیم، خواستیم یكی از گوهرهای نهضت اباعبدالله علیه السلام را تحت عنوان «كربلا مبارزه با پوچی ها» بفهمیم و به همین جهت باب آن را گشودیم. ما معتقدیم كه یكی از گوهرهایی كه در نهضت كربلا وجود دارید این است كه اباعبدالله علیه السلام می خواهد، انسانی را كه در حال پوچ شدن است نجات دهد، ممكن است شما بپرسید كه مگر این مقصود و هدف كل دین نیست؟ آری هدف كل دین همین است ولی شما توجه داشته باشید، ببینید مگر در جنگ بدر، پدر همین معاویه و یا به عبارتی پدربزرگ همین یزید نبود كه به جنگ پیامبر صلی الله علیه و آله آمده بود؟ ولی آنچه كه در كربلا واقع شد در جنگ بدر واقع نشد، یعنی این زمینه و شرایطی كه برای اصحاب كربلا فراهم بود كه تا آن مرحله پیش بروند برای اصحاب بدر فراهم نبود، و از این جاست كه می گوییم نمود نهائی دین در كربلا ظاهر گردید. جنگ بدر در تاریخ اسلام جنگ بزرگی است، چون تعیین كننده بود، یك طرف نور عجیب و طرف دیگر ظلمت عجیب و لذا به تعبیری كربلا جبهه رشدیافته جنگ بدر است كه به لطف خدا به دست یاوران كربلا و اباعبدالله الحسین علیه السلام به وجود آمد و به همین دلیل یك نقطه های عطف و نهایت هایی در آن هست كه مخصوص به خود آن است و جا دارد كه بگوییم، نهایت نجات پوچی انسان به رهبری حسین علیه السلام در مقابل نهایت فرهنگ جاهلیت به رهبری معاویه غرب زده (آن گونه كه بحث شد) در كربلا واقع شده سات. اگر به این نكته رسیدیم كه گوهری از گوهرهای نهضت اباعبدالله علیه السلام فرار از پوچی و به عبارتی دیگر نجات از پوچی هاست، به اندازه ای كه از این زاویه به كربلا نگاه كنیم، به همان اندازه از پوچی و بی ثمری نجات پیدا می كنیم.
این حقیقت را می دانیم كه نهضت اباعبدالله علیه السلام دارای گوهرهای ارزشمندی است كه باید تلاش كنیم، آرام آرام، آنها را به دست آوریم و این معنای همان مطلب قبلی است كه نهضت اباعبدالله علیه السلام بطن ها و بطونی دارد، و یاران اباعبدالله علیه السلام هم متوجه این موضوع بودند، و همین كشف و شهودی كه یاران اباعبدالله علیه السلام نسبت به نهضت حضرت داشتند كمك كرد تا نهضت حسینی به خوبی و درستی واقع شود. آنچه مقدمتا خدمت عزیزان عرض می كنم و تأكید هم دارم این است كه بالاخره باید تلاش كرد تا به وسع خودمان به گوهرها و بطون كربلا دست پیدا كنیم و این كار شدنی است البته نیازی به نوری دارد مثل نوری كه شما به عنوان مثال در سخنان شهید مطهری (ره) می بینید، نگاه شهید مطهری (ره) به نهضت كربلا با نگاه بعضی ها به این نهضت خیلی متفاوت است.
اصحاب كربلا خودشان نورانیتی نسبت به كربلا دارند كه به خوبی می فهمند
كربلا یك حادثه استثنایی است و فهمیدند اینجاست كه باید استثنایی شد به قول بزرگان ما، كربلا نمایش بزرگ سبقت های اخلاقی است. نباید از این موضوع به صورت ساده گذشت، مگر می شود اینها را نادیده گرفت؟ اصحاب كربلا فهمیده بودند كه یك حادثه استثنایی به دست اینها در حال واقع شدن است، و این هم به خاطر نور حسین علیه السلام و ولایت حسین علیه السلام كه می دانستند با مدد حسین علیه السلام این كار را می شود به انجام رساند. و این را هم می دانیم كه مشكلات حل ناشدنی به مدد و كمك یك انسان معصوم و با توسل به این ذوات مقدس حل می شود و به انجام می رسد و تقریبا همه شما در طول زندگی تان این موضوع را تجربه كرده اید كه گاهی در مورد حل یك مشكل، با یك حالت ناامیدی نسبت به امكانات خودتان روبرو می شوید ولی با توسل به ائمه اطهار آن مشكل حل شده است. حضرت اباعبدالله علیه السلام چیزی را متوجه است كه اصحاب كربلا هم آن را می فهمند كه در چه كاری وارد شده اند و تأثیر آن تأثیری در گستره هستی است. همان چیزی كه امروز من و شما تلاش می كنیم تا ذره ای از آنچه را كه اباعبدالله علیه السلام برای ما گذاشته است بفهمیم، و تلاش امیدواركننده ای هم انجام می دهیم چرا كه خبری هست و باید آن خبر را دریافت كرد. آن هم نه خبری كه با حواس و اندیشه عادی دریافت شده باشد، نه! باید ابعاد عمیق تر ادراك و شعور خود را به صحنه بیاوریم و این كار همت عالی می طلبد، یعنی: الصلا،ای باده خواران، الصلا [1] آیا دقت كرده اید، بعضی از افراد چیزهایی به دست آورده اند كه با یك الفبای دیگری زندگی می كنند، به خصوص من این را در فاطمه زهراء سلام الله علیها حس می كنم، یك چیزی در دنیای فاطمه سلام الله علیها وجود دارد كه خاصیت های خاص خود را دارد و خود ائمه «سلام الله علیهم» آن را كشف كرده بودند. یك چیزی هایی هم به همان معنا در مقام اباعبدالله علیه السلام وجود دارد كه دریافت آن با خواندن كتاب و درس و مدرسه نیست، یك تلاش روحانی می خواهد.
در این جلسات متعددی كه گذراندیم، خواستیم یكی از گوهرهای نهضت اباعبدالله علیه السلام را تحت عنوان «كربلا مبارزه با پوچی ها» بفهمیم و به همین جهت باب آن را گشودیم. ما معتقدیم كه یكی از گوهرهایی كه در نهضت كربلا وجود دارید این است كه اباعبدالله علیه السلام می خواهد، انسانی را كه در حال پوچ شدن است نجات دهد، ممكن است شما بپرسید كه مگر این مقصود و هدف كل دین نیست؟ آری هدف كل دین همین است ولی شما توجه داشته باشید، ببینید مگر در جنگ بدر، پدر همین معاویه و یا به عبارتی پدربزرگ همین یزید نبود كه به جنگ پیامبر صلی الله علیه و آله آمده بود؟ ولی آنچه كه در كربلا واقع شد در جنگ بدر واقع نشد، یعنی این زمینه و شرایطی كه برای اصحاب كربلا فراهم بود كه تا آن مرحله پیش بروند برای اصحاب بدر فراهم نبود، و از این جاست كه می گوییم نمود نهائی دین در كربلا ظاهر گردید. جنگ بدر در تاریخ اسلام جنگ بزرگی است، چون تعیین كننده بود، یك طرف نور عجیب و طرف دیگر ظلمت عجیب و لذا به تعبیری كربلا جبهه رشدیافته جنگ بدر است كه به لطف خدا به دست یاوران كربلا و اباعبدالله الحسین علیه السلام به وجود آمد و به همین دلیل یك نقطه های عطف و نهایت هایی در آن هست كه مخصوص به خود آن است و جا دارد كه بگوییم، نهایت نجات پوچی انسان به رهبری حسین علیه السلام در مقابل نهایت فرهنگ جاهلیت به رهبری معاویه غرب زده (آن گونه كه بحث شد) در كربلا واقع شده سات. اگر به این نكته رسیدیم كه گوهری از گوهرهای نهضت اباعبدالله علیه السلام فرار از پوچی و به عبارتی دیگر نجات از پوچی هاست، به اندازه ای كه از این زاویه به كربلا نگاه كنیم، به همان اندازه از پوچی و بی ثمری نجات پیدا می كنیم.
[1] بشتابيد اي باده خواران، بشتابيد.